Σκηνοθετώντας την ύπαρξη

Τα καρέ (ή πλαίσια) ανά δευτερόλεπτο (fps) αναφέρονται στον αριθμό και την ταχύτητα εναλλαγής των εικόνων για τη δημιουργία εικόνας βίντεο ή animation. Στον κλασικό κινηματογράφο, η μαγεία συμβαίνει με ρυθμό 25 FPS, δηλαδή, 25 διαδοχικές εικόνες κάθε δευτερόλεπτο.

Πώς εφαρμόζεται αυτό στη ζωή μας;
Πώς μπορεί να αντανακλάται στον κόσμο μας;

Φανταστείτε ότι έχετε τη δυνατότητα να παρακολουθείτε τη ζωή σε αργή κίνηση, παρατηρώντας κάθε στιγμή, σαν τα καρέ μιας ταινίας, να υλοποιείται και στη συνέχεια σβήνει. Φανταστείτε στιγμές στη σειρά —έναν καρδιακό παλμό, ένα ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων, ένα θραύσμα βήματος— και όλα μαζί να αφηγούνται την ιστορία μας. Μέσα από αυτές τις βινιέτες, η ζωή αποκαλύπτει μια σειρά από μοναδικά, διαδοχικά γεγονότα τα οποία είναι αλληλένδετα μεταξύ τους καθώς και με κάθε προηγούμενη/επόμενη στιγμή, ημέρα, μήνα, χρόνια…

Η κάθε παρούσα στιγμή αναδύεται ως το ενεργό πλαίσιο που προβάλλεται στην εκτεταμένη οθόνη της συνείδησής μας, αιχμαλωτίζοντας την προσοχή μας και διαμορφώνοντας την εμπειρία μας. Το παρελθόν διατηρείται ως μια συλλογή εντυπώσεων, απόηχοι γεγονότων που μας έχουν διαμορφώσει και που βρίσκονται κρυμμένοι βαθιά στις εσοχές της μνήμης.

Εν τω μεταξύ, το μέλλον δεν έχει ξεδιπλωθεί ακόμη· βρίσκεται σε μια μπομπίνα φιλμ με μυριάδες καρέ, ανέγγιχτα, που περιμένουν το φως της ύπαρξης να τα φωτίσει στο προσκήνιο. Κάθε καρέ, γεμάτο δυνατότητες και πιθανότητες — μια σειρά από διαφορετικά μονοπάτια που βρίσκονται μπροστά μας, περιμένοντας να κάνουμε μια επιλογή. Αυτές οι πιθανές στιγμές αναμένουν τις αποφάσεις μας να τους δώσουν ζωή, να τις τραβήξουν στο προσκήνιο και να τις μετατρέψουν από απλές πιθανότητες στην παρούσα στιγμή της εμπειρίας.

Άραγε, τι διακρίνει τις βιωμένες εμπειρίες μας από τις προβολές σε μια οθόνη;

Είναι η διαφορά στον αριθμό διαδοχικών στιγμών που ξεδιπλώνονται μπροστά μας;
Τότε τα καρέ ανά δευτερόλεπτο του κόσμου μας δεν μπορούν να περιοριστούν σε 25・ αντίθετα, θα είναι πολυάριθμα και πέρα από την αντίληψή μας. Κάθε φευγαλέα στιγμή, αναδύεται από το άγνωστο του μέλλοντος, για να ξεθωριάσει γρήγορα προς το παρελθόν. Αυτός ο αδυσώπητος κύκλος ανάδυσης και εξάχνωσης στιγμών είναι εκπληκτικά γρήγορος και δημιουργεί μια δυναμική ροή ζωής η οποία μας ωθεί συνεχώς προς τα εμπρός.

Και εμείς, ως συνειδητοί συμμετέχοντες σε κάθε ενεργό πλαίσιο, είμαστε οι πρωταγωνιστές της ύπαρξής μας που περιηγούμαστε μέσα στην πολυπλοκότητα της πραγματικότητάς μας.

Ταυτόχρονα όμως, ως ενσυνείδητοι παρατηρητές αυτού του περίπλοκου μηχανισμού, μπορούμε να αναλαμβάνουμε και τον ρόλο του σκηνοθέτη και μέσα από την επιλογή του επόμενου καρέ, της επόμενης στιγμής, να διαμορφώσουμε τις εμπειρίες μας και να επηρεάσουμε, συνειδητά, την πορεία της ζωής μας.

Picture of Σοφία Μότσια

Σοφία Μότσια

MA Creative Writing, BA Theatre studies

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest
WhatsApp

Εγγραφείτε στο newsletter