Υπάρχουν μέρη που δεν ανήκουν σε κανέναν και ταυτόχρονα, ανήκουν σε όλους.
Όπως το Γκεϊράνγκερ φιόρδ, όπου τα πανύψηλα βραχώδη βουνά βυθίζονται στα γαλήνια νερά. Βουνά που φαντάζουν τόσο σταθερά και ακίνητα σαν να βρίσκονται εδώ αιώνια ενώ το νερό που τα περιβάλλει κινείται αδιάκοπα, παρασύροντας ό,τι περνάει από το διάβα του.
Όμως, χωρίς την αργή και υπομονετική διάβρωση του νερού, το φιορδ δεν θα υπήρχε.
Χωρίς την επίμονη αντοχή των βουνών, το νερό δεν θα άλλαζε το σχήμα του για να τα αγκαλιάσει.
Αυτή η ισορροπία ανάμεσα στο σταθερό και στο ρευστό είναι που δημιουργεί το μεγαλείο αυτού του τοπίου.
Πολλές φορές στη ζωή νιώθουμε πως πρέπει να διαλέξουμε- να μείνουμε ή να φύγουμε, να ριζώσουμε ή να αφεθούμε στο ρεύμα.
Ίσως, όμως, η απάντηση να μην βρίσκεται στην επιλογή του ενός έναντι του άλλου. Ίσως η κατανόηση να βρίσκεται στη συνειδητοποίηση ότι η ελευθερία γεννιέται όταν μπορούμε να στεκόμαστε σταθεροί σαν τα βουνά και συγχρόνως να άλλαζουμε σχήμα, ελεύθερα, σαν το νερό.
Διότι, η σταθερότητα και η κίνηση δεν είναι αντίθετες δυνάμεις, αλλά δύο όψεις της ίδιας ροής σε μια αέναη συνομιλία με τον χρόνο.
Με την περιπλανώμενη πένα μου, σε μεταφέρω σε μακρινούς πολιτισμούς και επιβλητικά τοπία.
Κάθε φορά, μία από τις ταξιδιωτικές μου φωτογραφίες θα γίνεται πηγή έμπνευσης και ενθάρρυνσης για συγγραφή.
Μια ευκαιρία αυτοαναστοχασμού μέσα από πολιτιστικές εξερευνήσεις και με τη δύναμη του γραπτού λόγου.
