Στην καρδιά της ζούγκλας του Γιουκατάν, ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση και τους απόκοσμους ήχους της φύσης, βρίσκεται η Τσιτσέν Ιτζά, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις που έχτισαν οι Μάγια πριν από σχεδόν μιάμιση χιλιετία.
Στο κέντρο της δεσπόζει ένα αρχιτεκτονικό θαύμα, η Πυραμίδα του Κουκουλκάν, γνωστή και ως El Castillo. Κάθε μία από τις τέσσερις πλευρές της αποτελείται από σκαλοπάτια στα οποία είναι χαραγμένος ένας κώδικας που αποκρυπτογραφείται με το φως και τις σκιές. Κατά τη διάρκεια κάθε ισημερίας, το φως του ήλιου πέφτει με ακριβή ευθυγράμμιση στα σκαλοπάτια, δημιουργώντας μια σκιά που μοιάζει με φίδι που κατεβαίνει αργά προς τη γη.
Οι Μάγια είχαν μια μοναδική κατανόηση του ρυθμού της φύσης, η οποία τους επέτρεπε να αντιλαμβάνονται τον χρόνο και να συνδέονται με το σύμπαν. Στον τόπο τους, ο χρόνος δεν ακολουθεί ευθείες γραμμές- είναι κυκλικός. Ακριβώς όπως ο ήλιος επιστρέφει στην ίδια θέση στον ουρανό και το φίδι Κουκουλκάν κατεβαίνει στην πυραμίδα δύο φορές τον χρόνο, ο χρόνος δεν θεωρείται κάτι που περνά και εξαφανίζεται. Η ζωή δεν βαδίζει απλώς προς ένα αναπόφευκτο τέλος- αντίθετα, μεταμορφώνεται και συνεχίζεται.
Οι Μάγια κατανοούσαν τον κόσμο μέσα από μια δυναμική αλληλεπίδραση με το περιβάλλον τους – ερμηνεύοντας τις σκιές, τους ανέμους και τα νερά. Έβλεπαν τη σύνδεση μεταξύ του ουρανού, του φεγγαριού, των δέντρων και των cenotes – των ιερών λιμνών που οδηγούν στον κάτω κόσμο. Τα πάντα ήταν συνδεδεμένα με έναν αόρατο ιστό, που δεν άφηνε κανένα σημείο της ύπαρξής τους ασύνδετο.
Και τι γίνεται με εμάς; Πότε σταματήσαμε να κοιτάμε τον ουρανό και αρχίσαμε να ζούμε αποκλειστικά με βάση τα ραντεβού και τις ειδοποιήσεις; Πώς χάσαμε την ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο όχι μέσα από οθόνες, αλλά με τα ίδια μας τα μάτια;
Ίσως ο χρόνος, τελικά, να μην είναι κάτι που μας κυνηγά, αλλά ένα πεδίο μέσα στο οποίο μπορούμε να κινούμαστε ελεύθερα. Ίσως η πυραμίδα να μην είναι απλώς ένα μνημείο του παρελθόντος, αλλά ένα σημείο όπου ο χρόνος παίρνει μορφή και μας καλεί να τον δούμε διαφορετικά.
Με την περιπλανώμενη πένα μου, σε μεταφέρω σε μακρινούς πολιτισμούς και επιβλητικά τοπία.
Κάθε φορά, μία από τις ταξιδιωτικές μου φωτογραφίες θα γίνεται πηγή έμπνευσης και ενθάρρυνσης για συγγραφή.
Μια ευκαιρία αυτοαναστοχασμού μέσα από πολιτιστικές εξερευνήσεις και με τη δύναμη του γραπτού λόγου.
