Στην αρχή, υπήρχε μόνο ένας άπειρος ουράνιος θόλος, κενός και σιωπηλός.
Μέσα σε αυτό το κενό, αναδύθηκε ο Temaukel, μια αθάνατη οντότητα γεμάτη με άπειρη σοφία και ενέργεια. Με μια σκέψη του, ο Temaukel δημιούργησε μια άλλη αθάνατη οντότητα, τον Kenos και του ανέθεσε να χτίσει τον κόσμο. Ο Kenos, με μεγάλη επιδεξιότητα και με αστείρευτη δύναμη άρχισε να σμιλεύει τα βουνά, να σκάβει τις κοιλάδες και διαμορφώνει τη Γη του Πυρός. Έφτιαξε τους ωκεανούς, φύτεψε δάση και γέννησε ζώα που περπατούν, κολυμπούν και πετούν.
Ωστόσο, όλη η δημιουργία ήταν σκοτεινή και χωρίς ρυθμό. Έτσι, έφτιαξε την Kra και τον Kran, τη Σελήνη και τον Ήλιο, αντίστοιχα. Και τους ζήτησε να φωτίζουν τον κόσμο διαδοχικά, μια ο ένας μια η άλλη δημιουργώντας έτσι τη μέρα και τη νύχτα.
Στη συνέχεια, ο Kenos δημιούργησε τους πρώτους ανθρώπους. Πήρε νερό, ένα κομμάτι χόρτο και χώμα και αφού τα ανακάτεψε καλά τα φύτεψε ξανά. Από αυτό το μείγμα, φύτρωσε ένα Skeum (ανδρικό γεννητικό όργανο). Αργότερα, με τον ίδιο τρόπο και σε διαφορετικές αναλογίες, σχημάτισε ένα Askeum (γυναικείο γεννητικό όργανο). Σε κάθε ηλιοβασίλεμα, τα Skeum και τα Askeum ενώνονταν και γεννιόταν ένας Selk’nam — άνθρωπος. Οι Selk’nam μεγάλωναν και δημιουργούσαν νέους ανθρώπους, και σύντομα όλη η δημιουργία είχε κατοικηθεί.
Ο Kenos, δίδαξε στους πρώτους Selk’nam τη γλώσσα και για τις δεξιότητές τους δημιούργησε τα πνεύματα Kaweskar. Τα Kaweskar κατοικούσαν σε βουνά, ποτάμια και δάση, και ψιθύριζαν στους ανθρώπους μυστικά για το κυνήγι, την αλιεία, την ιατρική και τα ιερά τελετουργικά.
Η ζωή στη Γη του Πυρός κυλούσε σε αρμονία, με τους Selk’nam να σέβονται τη γη, τα ζώα και τα πνεύματα. Γιόρταζαν με χορούς και τραγούδια τις αλλαγές των εποχών, ευχαριστούσαν τον Kenos για τα δώρα του και ζητούσαν καθοδήγηση από τα Kaweskar.
Με την πάροδο του χρόνου, ο Kenos άρχισε να γερνάει και ένιωθε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν. Έτσι έφτιαξε τον ύπνο περιμένοντας ότι μόλις θα ξυπνήσει θα είναι πάλι νέος και δυνατός. Ωστόσο, η προσπάθεια του απέτυχε αφού μετά από κάθε ύπνο ήταν λίγο ξεκούραστος αλλά όχι νεότερος. Έτσι, ο Kenos, ξεκίνησε ένα οδοιπορικό προς τα βόρεια. Όταν κουράστηκε να περπατά, σταμάτησε και ζήτησε από τους Selk’nam που ήταν εκεί να τον τυλίξουν με τις κάπες τους και να τους θάψουν. Παρέμεινε σε αυτή την κατάσταση «ύπνου – θανάτου» για μεγάλο χρονικό διάστημα όμως όταν ξύπνησε, ήταν και πάλι νέος.
Οι Selk’nam το είδαν αυτό, κι έτσι έκαναν το ίδιο πράγμα. Όταν κάποιος γερνούσε και έφευγε όλη του η δύναμη, τον έθαβαν. Όταν ξυπνούσε ήταν και πάλι νέος. Μερικές φορές, κάποιοι ξυπνούσαν από τον ύπνο-θάνατο και δεν ήταν πια άνθρωποι αλλά μεταμορφώνονταν σε βουνά, λίμνες, ζώα, θάλασσες κ.λπ.
Όταν ήρθε η ώρα του Kenos να φύγει, μεταμορφώθηκε σε αστέρι και τοποθετήθηκε στον ουρανό μαζί με όλους συντρόφους του. Και από τότε, ο Kenos και οι σύντροφοί του προσέχουν τους ανθρώπους, τα ζώα και τη φύση, λάμποντας στον ουρανό υπενθυμίζοντας έτσι στους ανθρώπους, την ύπαρξής τους.
Πρόκειται για μια παραλλαγή του μύθου των Selk’nam– ιθαγενών της Παταγονίας, για τη δημιουργία του κόσμου. Οι λεπτομέρειες της ιστορίας διαφέρουν ανάλογα με την αφήγηση και την περιοχή.
Περισσότερους μύθους απ’ όλο τον κόσμο μπορείτε να βρείτε εδώ -> Μύθοι του Κόσμου.